Ang Birmingham School

Ang Birmingham School ay isang school of though na nagsisilbing karibal ng frankfurt school. Parehong galing sa magkaibang academic institution ang dalawalng ito at sa aking palagay, kung ang Frankfurt sa instituion orientes, ang Birmingham nama'y people oriented. Parehong makamasa ang dalawang school of though ngunit ang birmingham lamang ang nagbibigay diin sa importansiya ng politics of everyday life. Ito marahil ang isa sa unang paraan ng pagsusuri na nagbibigay importansiya sa pulitika na nararanasan ng bawat indibidual. Natutuwa ako sa napaka creative na pagpresent ng grupo uol sa iba't ibang karanasan ng mga tao sa video, hindi naman sa natuwa akong nakikita ang what you see is what you get ad kung saan ginagaya ng bata ang nakikita niya sa matatanda, natutuwa lang ako kung gaano kasapul sa sa dibdib ang kanilang ginawa para aming maintindihan pa lalo ang importansiya ng everyday politics ng mga taong gaya mo at ako na kadalasa'y hindi binibigyang pansin dahil akala nila'y wala namant itong gaanon datos na makukuha di gaya ng pagaaral sa isang intitusyon.


http://www.masterfile.com/stock-photography/image/600-00934209/Father-Shaving-with-Son

Frankfurt School

Ang Frankfurt school ay isang school of thought na nakasentro sa idea na hindi na ito ang panahon para sa mga rebolusyon ng mga manggagawa. Dahil ang nangyayari lang nama'y napapalitan ang nasa itaas ngunit ganoon pa rin ang nangyayari. Idinidiin dito sa frankfurt school ang paghahanap ng ibang catalysta o agent para magkaroon ng social change, maliban sa paglulungsad ng rebolusyon ng mga manggagawa, bakit hindi nalang baguhin o imaniobra ang systema para sa ikabubuti ng masa? Isang tanong na talaga namang napakaganda para sa akin. Baguhin ang systema para sa ikabubuti ng marami hindi lang ng nasa itaas.

http://mamikikeyu.wordpress.com/2011/05/12/bureaucracy-advantages-and-dis-advantages/

Cultural Product: Ang Magnum at ang sining ng Social Climbing

Sikat, masarap, pero medyo mahal. Marahil dahil na rin sa tindi ng hype na dumating sa pilipinas dahil na rin tindi ng advertisments ay naging napaka sikat ng Magnum Ice cream. Isang ice cream na sumobrang dami ang mga fans ay naging isa na tong simbolo ng pagiging "in". Kapag nakakain ka na nito "in" ka na, pero pag lagi mo tong ipinapakitang kinakain, grabe mayaman ka na! Sosyal kumbaga. Kaya nga naman ganoon nalamang ang pag-upload ng mga tao mapa bata, matanda, sa kanikanilang mga social networking sites kun saan mayroon nang isang napagtripan ng maiinit na mata ng mga taong asar sa mga taong gaya nila. Galit sa mga pasosyal na Social Climbers

Ang Isang social climber ay isang taong nikikipag kaibigan sa taong may "kaibigan" na may mataas na estado sa lipunan, kakaibiganin niya ito upang makilala ang isa pang "kaibigang" may mas mataas na estado at sabay iiwanan ang nauna niyang kinaibigan. Tuloy tuloy lamang ito hanggang sa makarating na sila sa tuktok. Ngunit hindi lamang dito nababase ang pagiging social climber. Kung tutuusin ito'y mas lalong mapapansin kung sino ang social climber sa kanilang pag-asta. Halimbawa madalas ay sinusubukang gayahin ng isang social climber or isang sosyalera na gayahin ang porma, pag-asta, pati na rin kung paano magsalita ang mga taong mataas ang estado sa lipunan. Madalas silang nagpapakita ng kanilang social "value" kuno upang sila'y mapansin sa kaniyang mga kasama na angat sila, at para sa mga "elite" ay mapansin siya bilang kabilang sa grupo nila. Kaya natin masasabi na isang social climber ang taong kumakain ng magnum ay dahil sa pagpilit nilang maki-in sa uso, upang maipakita na sila ngay afford bumili at maglustay ng pera para lamang kumain ng ice cream na masarap lang dahil "Belgian" daw ang chocolates nila.

Kung ating susuriin, hindi na bago ang idea ng social climbing sa ating mga pilipino. Isang testamento rito ang Noli me Tanger ni Jose Rizal kung saan nagbigay siya ng dalwang hinding hindi makakalimutang mga tauhan sa kaniyang nobela. Ang alalay ng mga prayleng si Kapitan Tiago at ang pinaka sikat na social climber na si Donya  Victorina de Espadana. Parehong social climber gamit ang ang depinisyon sa itaas. Si kapitan Tiago ang social climber na mahilig makipagkaibigan sa mga prayle, laging nagsasagawa ng pasimba para lamang manatili sa grupo ng matataas na kastila. Si Donya Victorina nama'y mapagpanggap na mestizang itinakwil na ang pagpapilipino at itinatawag na ang sarili bilang isang Espanol, kung inyong maaalala ang kaniyang diskripsyon ay babaeng punong puno ng kolorete, pilit kumbaga ang kaniyang pagkatao.




Isang dibuho ni Donya Victorina

Ano naman ang kinalaman ng dalawang ito sa Magnum? Sa pag-gamit ng Post-Colonial theory masasabi nating talagang ugat na ang kulturang pagkasocial climber ng ibang pilipino dahil na rin sa kalunoslunos na pag-alipusta at pagtanggal ng dangal sa ating lahi ng ating mga mananakop. Idinikdik na sa atin ng mga Espanol na tayo'y mali, na tayo'y mga inutil, mga indio, mga nakakababang nilalang at upang maiangat ang ating estado ay dapat tayong pilit makibagay sa kanila, gaya ng babaeng nasa itaas, manamit, kumain,umasta, gaya nila. Nakakaungkot mang isipin pero napaka pamilyar nitong isyu na ito hanggan sa kasalukuyan dahil hindi na nawala ang ugaling ito ng ibang pilipino na dahil na rin sa sobrang hirap ay ipinipilit na ang sarili upang makaangat, mula panahon ng Kano, hapon, kano ulit, at ang exodus ng masang Pilipino sa ibang bansa at nagpapaka Donya Victorina na sa kanikanilang Diaspora na niyayabangan ang mga naiwan dito at nagpapapansin sa mga angat roon. Makikita natin ang Stigma ng colonyal na pang-aalipusta hanggang ngayon, nandirito pa rin ang inferiority complex natin na kaialangan nating matugunan sa pagbili ng mga gamit na sosyal.

 Ang magnum ngayon ang nagsisilbing simbolo ng masang pilipino sa kanilang pagsubok na makibagay sa mga "nasa itaas" ng ating henerasyon, ang mga anak ng diyos at diyosa ng ating lipunan, ang mga mayayamang "elite" na tinitingala ng masa dahil sa kanilang paningin ang Magnum Ice cream, isang ice cream na masarap ngunit mahal ay ang "Sosyal" na bersion ng sorbetes na nilalako ni Mang Caloy sa Luneta park. Kagaya ng starbucks coffee na sobrang mahal ang isang baso pero kaya mo naman bumili ng kape na pereho rin namang nakakagising sa nescafe three in 1, ganoon rin ang epekto ng magnum na para maka "in" lang bibili ka ng magnum kasi tataas ang tingin sa iyo ng mga tao, sisikat ka pa sa tropa mo.




 Picture ni Manong Starr Box na nagbebenta sa may Bean Hoppers
http://www.facebook.com/people/Donya-Victorina-de-Espada%C3%B1a/100003199497809
http://mikehbeybe.tumblr.com/

Critical Commentary: Dalumat Pangkanluranin

Critical commentary Western theory

Sino ba sa atin ang hindi ibinabase ang kaniyang paraan ng pagsusuri gamit ang mga ideolohiyang pangkanluranin? Magmula sa demokrasiya, hanggang sa kapitalismo, mula sa mga tipikal na termino gaya ng “realism” at “idealism”. Kahit nga ang pag-aaral ng ating sariling kultura ay nagmula ibinase sa paggamit ng dalumat pangkanluranin. Sa makatuwid, talaga nga namang  napakalaking parte ng Kulturang kanluranin upang maapektuhan ang pamamaraan nating mga Pilipino sa pag-iisip. Maniwala man tayo’t sa hindi, kung wala ang mga dalumat na to na nagpasimula ng ganitong paraan ng pag-oobserba o pananaliksik, hindi ko na maisip kung anong uri ang lalabas. Ngunit ano nga ba ang mga Dalumat pangkanluranin na mga to at bakit napakabigatin ang ating turin sa kanila sa larangan ng pananaliksik pangkultura?

Una sa aking listahan ang aking paborito ang Post-Colonialism na nagbibigay liwanag sa kung ano ang naranasan, at sa kasalukaya’y nararanasan ng mga dating mananakop at nasakop. Ipinapakit dito ang ideyang hybridity ni Homi Bhabha na nagsasabing hindi lamang ang mga nasakop ang nagkaroon ng “Dualism” o pagkakaroon ng mutation ng kanilang kultura, nagkaroon rin ng ganoong karanasan ang kanikanilang mga mananakop kung kaya’t makikita na nating hindi na ito tungkol sa isang mananakop na biglaang manggugulo sa isang nasakop na walang mangyayaring malaking pagkaapekto sa kanilang kultura kundi magkakaroon ng isang bagong kultura dahil sa pagbanggaan ng dalawang napakamagkaibang teorya.


http://anjouclothing.com/2012/02/26/orientalism-of-the-early-1900s/

Ikalawa ay ang Feminism at ang napaka controbersial na queer theory na nagsisilbing “empowerment” tool para sa kababaihan kung saan tapos na ang pagiging “damsel in distress” na kung walang lalaki ay wala na sila. Ipinapakita dito na hindi mahina ang mga babae kung kaya’t kailanga’y mayroon din silang sariling mga paa at kayang tumayo mag-isa. Ang Queer theory naman ay ang nagsisilbing deconstructing agent kuno ng ating mga LGBT’s na hinahamon ang naghaharing macho culture. Dito mapapansin na ang paginvade ng mga “gay” sa mga lugar na sinisimbolo ang epitome ng pagkadiretso o pagkalalake gaya ng mga gym at basketball, pati na rin ang military.




http://mynews.mumbleabout.com/wp-content/uploads/2011/06/gay-foxhole.jpg

Ang Birmingham school naman ay isang dalumat na interdisciplinary kung saan ginagamit ang iba’t ibang mga departamento ng kaalaman upang magkaroon ng masmagandang pagsusuri ang isang kultura o phenomena.       Isa itong school of thought na nagbibigay ilaw sa politikang pangaraw araw, ang pulitkang pansariling kadala’y nakakaligtaan ng mga tao.

Ang kasalungat naman ng Birmingham na ang Frankfurt school na nagbibigay pokus sa mga manggagawa at ang elite. Binigyan ng pagsusuring itong ng diin na hindi rebolusyon kundi masusing pagaaral ng systema ng kultura upang magkaroon ng mas maliwanag na sulusyon.

Ang huli ay ang French theory na nagbigay ng importansiya sa minorya o sa atin nama’y ang masa at ang pag-aaral sa pop-culture upang maliwanag na masabi kung ano nga ba ang tunay na nangyayari sa ating mga mamamayan at ang epekto ng mass media sa pagbuo ng kultura.

http://snippits-and-slappits.blogspot.com/2009/05/frankfurt-school-conspiracy-to-corrupt_23.html

Critical Commentary: Post-Colonialism

Critical commentary Post-Colonialism



http://akriti91.wordpress.com/2011/07/21/the-mask-that-covers/

Ang teoryang “Post-Colonialism” ay isa sa mga pinka nangingibabaw na dalumat sa aking paningin sa konteksto ng pagsusuri ng kulturang nananaig sa mga Pilipino. Sa anong paraan pa nga ba antin maiintindihan ang dalumat na ito kundi sa paggamit ng sariling atin bilang ehemplo.  Ang walang kamatayang Colonial-mentality na ating nakuha mula sa tatlong daang taong pagkakaalipin sa mga Espanol at mahigit ilang dekdang pag-ibig sa “Mother America” na nagdikdik sa atin na mas maganda ang gawang dayuhan dahil mas mahal at maganda ang pagkakabalot. Talamak din sa pag-aaral ng modernong kultura ng mga Pilipino ang epekto ng hybridity at ang pagkakaroon ng dibisyon o social standing sa mga Pilipino na ating mababase sa pag-gamit ng elit theory. Kitang kita rito ang pagiging talamak ng branded na gamit at iba pang mga “imported” na mga kasangkapan.

Sa libro ni Franz Fanon ipinapakita ang kalunoslunos na epekto noong pag-alis ng mga mananakop kung saan nagkaroon kumbaga ng stigma ang mga nasakop na nasanay na sa pananaw na tanggapin na masama/ ang pigiging itim o kung atin nama’y masamang maging kayunmanggi at kailangan mong makibagay at maging gaya ng ating mananakop upang matanggap. Nagkakaroon ng inferiority complex na ating mababase ang pinanggagalingan ng ideyang foreign is better. Isa pang magandang halimbawa ay ang basehan ng isang Pilipina para masabing maganda ang isang bagay Sadiyang kalunoslunos ng kagaya ng sinabi sa isang yahoo! Article na nagbigay ng survey kung ano nga ba ang ibigsabihin ng kgandahan sa kanila, marami ang nagsabing kailangang sila’y maputi. Nakakabigla dahil itong ito ang pinaka trahedya nating mga Pilipino na tinatawag na kaaya-aya ang kulay na hindi natural sa ating lahi, at hindi pagmahal sa ating sarili.

Naoobserbahan rin natin ang pagkakaroon natin ng Hybridity kung saan ng pinaka magandang halimbawa nito ay ang pagkakaroon ng bagong pamamaraan ng pananalita gaya ng taglish o ang pagsama ng dialektong tagalog at inlges sa mga pananalita ng mga Pilipino. Makikita rin ito sa mga Filipino diaspora sa ibang bansa kung saan nagkakaroon ng impluwensiya ang mga Pilipino sa mga local ng kanilang bansang tinutuluyan.

Sadiyang napakaganda ng teoryang post-colonial para sa aking pananaw dahil ito’y ang nakikita kong dalumat pangkanluranin nagbibigay liwanag sa ating karanasan at nararanasan bilang mga Pilipino na hanggang ngayon ay kita parin ang peklat sa ating kultura na ginawa ng ating mga mananakop.

Critical Commentary: Indigenous theory

Ang pagsasakatutubo ng teoriyang Pampilipino

Nakakatuwa nga namang isipin na sa wakas, matapos an gating pag-aaral ng mga dalumat ng mga kanluranin, mga ideyang nagmula sa mga baying kadalasang hindi maaring ikumpara sa atin ay nagkaroon na rin tayo ng sariling basehan ng ating pag-aaral ng ating pamumuhay. Bakit nga ba natin ipipilit gamitin ang mga paraan ng pag-oobserba na ginamit ng mga Amerikano, Pranses at kung sino sino pa? Sa totoo naman ay hindi nila gaanong nasasakop ang lahat ng aspetong nagsasapilipino sa atin? 

Kaya nga naman tinutuligsa ng Indeginazation theory and ideya na paggamit ng dalumat pangkanluranin bilang pagbase sa pagoobserba ng pamumuhay ng mga Pilipino, ika nga nila’y hindi ito nababagay at kailangan sa ating mga Pilipino mismo manggaling ang paggawa ng sarili nating dalumat upang masusing “mainterpret” an gating pagkapilipino mula sa pananaw ng isang Pilipino.

Ang nakaktuwa rito’y sa wakas nagkakaroon narin ng paggalaw ang ating mga mananaliksik upang magkaroon din tayo ng dalumat na matatawag nating atin. Ang Sikolohiyang Pilipino halimbawa, ang pangangaliangang magkaroon tayo ng isang basehan ng pag-aaral sa ating napaka “diverse” na kulturang Pilipino upang tayo’y magkaroon nga ng iisang depinisyon ng kung ano nga ba ang pagiging Pilipino. Isang sikolohiya gaya nga ng ngalan ng teorya, na akmang akma o saktong sakto sa pangangaialangan ng pag-iintindi ng iba-ibang kulturang bumubuo ng pagkapilino.

Sa isa namang banda ay nasasakop din ang ideyang paggamit ng parehong dalumat kanluranin ngunit sa mata naman ng Pilipino dahil sinasabing kahit hindi perpekto ay may pakinabang din naman ang mga dalumat na ito sa pagintindi ng ating sariling kultura, kung tutuusin dito nga naman kasi tayo nagsimulang lahat. Kaya nga naman pumapasok ang Pilipinohiya na nagsisilbing hybrid sa aking paningin ng Sikolohiyang Pilipino at ng mga kanluraning dalumat. Hindi rin naman kasi natin maitatanggi na dito nanggaling halos lahat ng ating paraan ng pagsusuri, nagkataon lamang na wala rito talagang akma upang mapasinayangan ang diwa ng pagkapilipino.

Ito’y isang teoryang napaka personal sa aking paningin dahil marami sa atin dito ang nakikiramay sa mga pagobserba ng Indegenous theory, kailangan pa nga nito sa aking palagay ng mas matinding pagsuporta upang makamit ang pagkakaroon ng isang teorya o paraan ng pausuring magkakapsula a pagaaral ng kulturang Pilipino sa mata ng mga Pilipino.

Isang napakagandang halimbawa ng ating pagkapilino ay ang makikita sa link na ito, inyo sanang tignan.

http://ph.news.yahoo.com/bill-seeks-imprisonment-for--parent-abadonment-.html

Ang Liliw, Luisiana at Lucban

Leisure and a

Sa aming pagpunta sa iba’t ibang parte ng lugar sa Laguna ay aming napansin na kakaiba nga naman ang mga uri ng pag-lilibang ng mga tao na napaparoon. Sa Liliw ating mapapansin na ang mga tao doon ay madalas magbenta, ang mga tsinelas ay napakarami gaya nga ng kanilang festival ay ating mapapansin na ito’y parang isang malaking mall na punong puno ng mga kiosk. Kitang kita dito kung sino ang mga dayo sa mga local. Marami sa mga taga rito ay kadalasang nagbebenta ng mga pagkain, at mga damit lalo na mga sapatos. Nakakatuwang pansinin ang mga dayong kagaya naming na nagkakandarapa sa pagpipicutre at pagbili ng mga souvenir kung hindi man ay ang pagpitingin ng mga sapatos na hindi naming mabili dahil walang pera. Nakaktuwa din tignan ang dami ng  mga iba’t ibang delikasiya rito gaya ng kesong puti na aming kinain pagkadating sa hotel pati na rin ang bibingkang gawa sa luto. Kakaiba rin ang pakakaluto nila sa bukong ito kaya nga namang talagang nakakatuwang pansinin ito. Mapapansin din ang mga rumorondang mga tanod na nag-aanounce ng mga mangyayaring “events” para sa darating na piyesta. Kakaunit lamang ang makikita mong mga taong lumilibot sa parte ng bayan na iyon sapagkat marami sa mga local roon ay nagbebenta sa mga dayong katulad natin.

Sa may Luisiana naman, ating mapapansin ang katahimikan ng lugar. Ang tinatawag nilang pandan festival ay mukhang nakapokus lamang sa isang parte ng bayan na nagbebenta ng mga kasangapang gawa sa pandan. Ang lugar ay malawak at kapansin pansing di gaanong magulo ngunit puno ng mga batang naglalaro sa parke kung saan kami nakikipag diskurso tungkol sa aspeto ng industriya at kultura na aking isiniyasat sa isa ko pang blog. Mayroon ding mga taong kumakanta o nagvivideoke ngunit sa kabila ng lahat ng ito’y wala nang gaanong nangyayari.

Sa Lucban ang huling bayang aming pinuntahahan naparoon ang isa sa pinakamagarbong piyest ng pahiyas. Mapapansin sa lugar na ito ang ingay na nagmumula sa mga bata sa may eskuwelahan dahil na rin sa tapos na ang kanilang pasukan. Mapapansin din ang pagkabusy kuno ng mga tao dito, maraming mga pamilihan lalo na ng longanisa at pansit pati na rin ang paborito kong broas. Kapansinpansin din ang night life doon sa nasabing bayan dahil sa tapat pa lamang ng aming hotel ay may bar nang nakantabay para sa mga nais makapag “unwind”. Sa gabi ay talaga nga naman makulay ang parke sa tabi ng aming tinutuluyan at mapapansin na kahit noong umuulan ay naglalaro pa rin ang mga bata rito.

Sa pagkukumpara ng mga lugar sa mga baying aming napuntahan, masasabi nating puno ang mga ito ng mga iba’t-ibang mga paraan ng paglilibang at mga ginagawa ng mga tao pampalipas oras, marami sa mga taga Liliw ang nakapokus sa pagbenta ng kanilang mga produkto lalo na at malapit na ang kanilang pista, para bang isa itong napakalaking palengke habang ang luisian naman ay isang napakatahimik na lungsod kung ikukumpara mo sa tatlo, walang masiyadong nangyayari at wala ring masyadong ginagawa. Ang Lucban naman ang para sa akin ay pinaka maganda, pinaka buhay na kahit gabi na ay sadiyang makulay pa rin. Masarap pa ang kanilang pansit pati na rin ang kanilang longganisa.



http://www.pinoytravelblog.com/roadtrip/571/pahiyas-festival-2007-lucban-quezon

Nakita ko to noong naglalakad lakad ako noong umaga, gusto ko sanang bilhin lalo na nung natikman ko yun sa may Buddy's kaso wala na kong pera. Mas nagustuhan ko to kaysa sa Vigan, medyo malasa kasi at hindi matamis, yun ang paborito ko.


http://ph.openrice.com/manila/restaurant/sr2.htm?shopid=11759

Ang world famous pansit Lucban ng well.. Lucban. Kinuhang photo mula sa Buddy's restaurant na kahit tatlong tao tataob sa sobrang sarap. Subukan ninyo.